مرگ عزیزانمون یه تلنگربرای ماست

بهترین کتابی که توعمرم خوندم نهج البلاغه اس...خیلی کنجکاو بودم بدونم

حضرت علی چه جور وصیتی ازخودشون برای ما به جا گذاشتن

یادمه باراولی که این کتاب وخوندم هفده سالم بود وبارمفهمومی وهضم مطالبش برام

خیلی سنگین بود اما بعدازچندبارخوندنش واقعا دیدم به زندگی تغییرکرد

یا بهتره بگم بعدازاون بود که من واقعا مسیرزندگیم مشخص شدوفهمیدم هدفم

تو این دنیا چیه وراه ورسم انسانیت چیه و راه سعادت کدومه...

اما خلاصه این کتاب با ارزش به زبون ساده اینه که حضرت علی بارها وبارها مارو به

یادآوری مرگ سفارش کرده ..چیزی که ازش فرارنمیشه کرد وسراغ همگی ما میاد

سفارش زیاد به اینکه زندگی روزمره واین آرزوهای دورو دراز مارو ازیادمرگ غافل نکنه

واینکه دلبستگی زیاد به دنیا برای ما جزناکامی وغم واندوه چیزی به دنبال نداره

واگه بخوایم ریشه یابی بکنیم توزندگیمون خواهیم دیدکه ما هرچی غصه داریم ازهمین

باب هستس...درحقیفت ما دنبال راحتی وتمام چیزهای خوب دنیا هستیم اما وقتی بهش

دست پیدانمیکنیم دچار افسردگی وغم ها میشیم

من یکی ازعزیزانمو به تازگی ازدست دادم تو نگاهش عشق به زندگی موج میزد

هیچکس فکرشم نمیکرد که به این زودی ازدنیا بره وآرزوهاشو باخودش خاک کردن

وهنوز یادم نرفته که چقدر امید داشتیم که حالش خوب شه اما نشد واجل مهلتش نداد

واین اتفاق یه روزی برای من وشمام خواهدافتاد‌.‌..اما آیا ما آماده ایم واسه اون روز؟

سفری که برگشتی نداره والان وقت برداشتن توشه ووسایل راحتی وآسایشمون برای آخرته

حضرت علی میفرمایند که این دنیا مثه یه مسابقه اس هرچی امروز بکارین فردا درآخرت 

درو میکنید...پس توانجام کارهای خوب ازهم دیگه سبقت بگیرید ..

تازمانی که مهلت دارید به فکر روز رفتن ومرگ باشید..آدم عاقل اون کسی هستش که هرروز

به حساب اعمال خوب وبدخودش رسیدگی میکنه ودرانتها اگرگناهی مرتکب شده بود 

ازخداطلب بخشش وزود توبه میکنه

این زندگی انقدرپوچ وبی ارزشه که واقعا بیچاره اون کسی که همه چیزو تو دنیا وزرق 

وبرقش میبینه...آرزوها تمومی نداره وخواب غفلت مارو ازحقیقت دورکرده

حقیقتی که یه دفعه تمام چیزای دوست داشتنی مارو ازما بگیره وهرچقدر برای بدست 

آوردنش تقلا زده باشیم ازدستش خواهیم داد

ودرآخرصحبتام چندتا از خطبه های باارزش حضرت علی رو براتون میذارم به صورت

خلاصه وار...امیدوارم راه ورسم درست زندگی کردن رو ازامامانمون بیاموزیم وسرمشق

خودمون قراربدیم...

قسمت هایی ازوصیت حضرت علی به امام حسن مجتبی علیه السلام:

پسرم بدان تو برای آخرت آفریده شدی نه دنیا هرلحظه ممکن است ازدنیا کوچ کنی 

توشکارمرگ هستی...پس ازمرگ بترس!

نکندزمانی سراغ تورا گیرد که درحال گناه یادرانتظار توبه کردن باشی...

پسرم فراوان به یادمرگ باش تا هنگام ملاقات بامرگ ازهرنظرآماده باشی

مبادا دلبستگی فراوان دنیا پرستان تورامغرورکند

پسرم بدان تو به همه آرزوهای خود نخواهی رسید پس دربه دست آوردن دنیا آرام باش

...........................................

ای مردم دنیا سرای گذراست وآخرت جاویدان

کسی که بمیرد مردم گویند چه باقی گذاشت؟

اما فرشتگان میگویند چه پیش فرستاد؟

خدا پدرانتان رابیامرزد مقداری ازثروت خود را به نیازمندان بدهید همه رابرای وارثان

مگذارید که پاسخگو بایدباشید.

وابستگی به دنیا راکم کنید که فاصله نگاههای مرگ برشما کوتاه است

کارهای دشواردنیا مرگ را ازیادتان برده وبلاهای طاقت فرسا آن را از شما پنهان داشته

پس پیوندهای خودرابادنیا قطع کنید..مرگ گذشتگان برای عبرت شما کافی است

همانا آنان که پیش ازشما زندگی میکردند بخاطرآرزوهای دراز وپنهان بودن زمان اجل نابودگردیدند